در گذشته در حاشیه رودخانه کر، نیزاری وجود نداشت، اما چون نی با مواد فاضلابی و املاح دفعی از پتروشیمی سازگار است. به شدت رشد و نمو کرده و حاشیه رودخانه تا بندامیر را به شکل بیشه و نیزارهای مخوف تغییر داده است. اگر دقت کنید قبل از پتروشیمی، آب رودخانه زلال و شفاف ودارای ماهی ها و آبزیان مختلف است، اما از پتروشیمی تا بندامیر یا حتی فواصل دورتری، کمتر موجود زنده ای در آب یافت می شود.

در حاشیه رودخانه، در گذشته باغ های زیادی وجود داشت. اما اینک تعداد محدودی درخت که بیشتر از سایه آنها استفاده می شود. باقی مانده است. دلیل این امر را که از کشاورزان پرسیدم. آنها اظهار داشتند بر اثر فاضلاب پتروشیمی که در رودخانه رها می شود، درختان به تدریج خشک ونابود شده اند. به گفته آنها، از روز پنج شنبه تا شب شنبه، مقدار این دفع فاضلاب بسیار زیادتر از سایر روزهاست.

در گذشته، قبل از تاسیس پتروشیمی تمام روستاهای حاشیه ای از آب رودخانه برای نوشیدن و کشاورزی استفاده می کردند. حتی روستاهایی که در حاشیه نبودند نیز برای برداشت آب به حاشیه رودخانه می آمده اند. اما امروز کمتر روستای ابادی را در حاشیه این رود مشاهده می کنیم.

براساس اصول علمی و تحقیقاتی، نیزار بهترین تصیفه کننده طبیعی آب است. پس از جستجو در اینترنت، در رابطه با تصیفه آب و پس آب فاضلاب پتروشیمی ها، به مطالبی از چند کارخانه پتروشیمی در چین، آلمان، فرانسه و آمریکا برخوردم که با اختصاص چند صد هکتار زمین و تبدیل آنها به نیزار، فاضلاب خود را به صورت طبیعی تصیفه کرده و محیط زیست را از خطر نابودی نجات داده بودند. حال با توجه به شرایط اوضاع رودخانه کر از پتروشیمی به پایین تا بند امیر و دورتر که از نی پوشیده شده. چرا کارخانه پتروشیمی با این همه امکانات و اعتبارات مالی، مساحتی از زمین های حاشیه خود را به تصیفه پس آب خود اختصاص نمی دهد که باعث آلودگی محیط زیست گیاهی و حیوانی و البته تجاوز به حریم انسانی شده است.

با توجه به همه موارد فوق، حال که درختان و حیوانات زبان به گشودن شکایت ندارند، چرا مردم این شهر و مسئولان در خصوص اثرات آلودگی واز بین رفتن منابع آب و محیط زیست که صدمه اولیه آن به گیاهان و حیوانات و سپس به انسان ها است. توجهی نمی نمایند؟ مگرخود، خانواده، دوستان و همه عزیزان ما، در این شهر زندگی نمی کنند؟ این نکته را نیز باید یادآور شد که عامل اکثر بیماری های ریوی در فصل پاییز در شهر مرودشت که آمار آن هم زیاد است، از گازهای خارج شده از پتروشیمی است که در دراز مدت، اثرات غیرقابل جبرانی وارد می آورد.

هرصبح اگر به آسمان پتروشیمی نگاه کنی، هاله عظیمی از دود زرد و سیاه را می بینی که در اثر باد تا حاشیه کوه (سیاه) در شمال زرقان و تا محدوده شهر تا قسمت بندامیر کشیده شده واین نشان می دهد که به گفته کشاورزان، نه سازمان آب و نه محیط زیست و نه هیچ سازمان و ارگان دیگری به این مهم نپرداخته و حتی جالب است بدانید محیط زیست چند سال پیش، مدیریت پتروشیمی را مفتخر به لوح سبز محیط ریست نمود. بیایید به خاطر خود وسلامت آیندگانمان، نسبت به محیط زیست خود بی تفاوت نباشیم.

منبع:نشریه مرودشت